20-08-2011

Vroeg opgestaan en onze spullen gepakt. Daarna ons laatste ontbijtje naar binnengewerkt. Jaime vroeg aan ons of we in het boek wilden schrijven om onze ervaring te delen. Dit hebbeb we gedaan, helaas geen foto van gemaakt. Ook hebben we in het boek van Maneu geschreven over onze canopy avontuur. We hebben onze gidsen gedag gezegd en naar beneden gelopen om vervolgens de lange terugreis te maken. Eerst met boot naar Atalaia dan met de auto naar Benjamin Constant en vanaf daar met de boot naar Tabatinga. We waren blij dat we weer in de bewoonde wereld waren. We kwamen op het briljante idee om met de motortaxi te rijden naar Leticia. Dit hebben we gedaan en het was erg leuk. Ze reden allebei erg goed en het was helemaal niet gevaarlijk of eng. We hadden gevraagd om ons af te zetten bij een hostel in Leticia. Gelukkig snapten ze het uiteindelijk wat we bedoelden. We kwamen terecht bij de hostel Mahatu. De eigenaar heeft in belgie gewoond en praatte een beetje Nederlands. Dat was een gekke gewaarwording. Wel leuk om even in het Nederlands te praten. Het was een leuke en mooie omgeving. We moesten terug naar Tabatinga om ons weer uit Brazilie te schrijven. We zijn helemaal gaan lopen. Te idioot voor woorden maar het was lekker weer. We waren erg blij toen we er waren. Daarna hebben we een ijsje gehaald en drinken. We wilden heel graag naar het drielanden punt. Ik vroeg het aan een cassiere maar we kunnen geen portugees en dus was het nogal moeilijk communiceren. Ze stuurde ons terug naar Leticia om het daar te vragen. Jeannette heeft bij de grens nog wat souvenirs gekocht en we zijn op de foto gegaan met de Braziliaanse militairen. Wat een lol hadden we toen. Nog foto´s gemaakt bij de grens. En daarna nog twee ijsjes gegeten. Er kwam een vieze jongen naar ons toe en hij bood ons koekjes aan. We hebben bedankt en we zijn weggelopen. We hebben aan politiemannen gevraagd waar het drielandenpunt was. Eerst begrepen ze het niet maar uiteindelijk legde een politieagent uit hoe we er moesten komen. Gelukkig was het heel makkelijk. Alleen maar rechtdoor lopen en dan bij een gele brug daar is het drielandenpunt. Dit was ook zo. En we zagen daar een kleine boot met hele grote vissen zonder kop. Dat was echt vies. Foto´s gemaakt en nog even blijven zitten om te genieten van het uitzicht en van de mensen. We zijn weer teruggelopen naar ons hostel. Er kwamen die avond nog 4 andere mensen. 2 Nederlanders, 1 Koreaanse (Min) en 1 Amerikaanse (Rachel). De Koreaanse en Amerikaanse sliepen op onze kamer en we hebben gezellig gekletst en ervaringen gedeeld. We zijn met de Koreaanse wezen avondeten in de stad. Eerst was het niet mogelijk omdat in de hele stad de stroom was uitgevallen. Na een halfuur deed gelukkig het alles weer. We hebben bij een goedkoop restaurantje gegeten. Het was grappig omdat Min een eigen flesje ají had meegebracht. Ají is hete chilisaus. We hebben onze culturen gedeeld. Bijzonder hoe het in Korea is. Ik zou er wel een keertje heen willen.
We zijn weer teruggegaan omdat het toch al wel weer half 10 was. In de dormitorio kwamen we Rachel tegen. Laat in de avond deed het water het niet meer. Rachel had een 5 liter fles gekocht. Niet eens gekregen, echt belachelijk. De eigenaar was een beetje vreemd en we mochten hem ook niet echt... Een beetje zweverig... Maar goed dat moet hij weten, we hebben dus niet veel gepraat met hem zoals je kan begrijpen. We zijn gaan slapen. De volgende dag weer terug naar Bogotá.