28-09-2011
Door: Jennifer Schuurmans
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
29 September 2011 | Colombia, Bogotá
Ik heb met haar geluncht om 12 uur. Ik heb voor de tweede keer in mijn leven lever gegeten. De eerste keer was ook in CRAN. Jeannette weet het zich nog heel goed te herinneren haha. Getsie getsie getsie. Ik heb het braaf opgegeten maar het ik moet zeggen mondongo en chicharron blijven het ergst. Lever is te doen... Nee het was geen lekkere maaltijd. We zijn daarna naar de families gegaan die op bezoek kwamen voor de kids. Het waren dit keer 5 families. Het is wel mooi om te zien.
Er waren ook twee moeders op bezoek bij CRAN met hun kinderen die hier hebben gewoond maar nu weer in de thuissituatie zijn. De twee moeders kwamen op bezoek om verslag te geven over hoe het gaat. Bij de een ging het heel goed. Ze was heel blij en haar dochter ook. Ze zagen er echt heel gelukkig uit. Daar doe dit werk voor. Maar bij de andere moeder was het iets ingewikkelder omdat ze drie kinderen in haar eentje moet opvoeden. En het bleek dat zij meer moet worden gevolgd om haar hier en daar ondersteuning te geven. Zo zie je maar dat het bij de een wel goed gaat en bij de ander minder of niet.
Ik moet zeggen dat ik soms niet weet wat nou precies goed is voor een kind. Adoptie of geen adoptie. Ik denk dat dit een goed discussie onderwerp zal zijn. Omdat ik nu met eigen ogen zie hoe het is en hoe het gaat. Ik kijk er toch met andere ogen naar.
Ik heb de hele middag met Yomar gespendeerd. Het was erg gezellig. En oh ja we kregen nog een lolli van Jose. Erg grappig want hij had er eentje en Yomar, Maffe of ik mocht m krijgen. En ik zei ja maar ik geef jou stroopwafels. Haha nou hij ging zowat op zn knieen voor me. Dus een soort van chantage hihi. Uiteindelijk had ie er meer dus kregen Yomar en Maffe er ook eentje.
Na het werk ben ik niet meegeweest met Silvia omdat ze niet kon en ik te moe was. Dat bleek ook wel want toen ik in de bus kon ik mn ogen niet open houden. En bijna maar echt bijna lag ik op iemands schouder met mn hoofd... Ik dacht neeeeee dit kan echt niet!! Ik was heel blij toen ik de bus uit kon stappen. Snel naar huis gelopen en daar even op mn bed geploft. Toen toch maar de moed bij elkaar geraapt en boodschappen wezen doen... Ik moest wel...
Toen ik thuis kwam stond een springende Luna voor me. Te schattig. Juan Manuel en Nubia waren er ook. Ik was verrast.
Ik had voor mezelf pizza gehaald ik had zo geen zin om te koken.
We hebben in de avond nog even gekletst. Nubia en ik zaten muziek te luisteren wat nogal bedoeld was voor homo´s. Te grappig. En Juan Manuel hoorde we af en toe vanuit de slaapkamer schreeuwen, hij zat voetbal te kijken... Nubia en ik moesten er hard om lachen.
Niet dat het er toe doet maar Luna is loops en ze heeft een broekje aan. Zooooo te schattig.
Ik was blij toen ik in bed lach, heb nog wel even een vette serie liggen kijken en daarna heerlijk in slaap gedommeld.
-
29 September 2011 - 15:02
Hans:
Jennifer, je bent te erg, in de bus in slaap vallen..... kijk toch uit.
Maar mondongo vindt je toch zo lekker? En was die chicharron goed doorbakken? Heerlijk.
En ja lachen in bed doe je ook heel vaal, vooral in je slaap ;)
greetz en tot over een paar weken.
-
29 September 2011 - 15:28
Jennifer Schuurmans:
Haha, ja ik weet het. Maar ik let goed op mijn spullen!! No worries.
Getver nee!! En nee pa ik eet geen chicharron meer. Iiiieeeeee!!!
Hahaha hey lachen is gezond he!!
Chao
tot over een paar weken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley