03-10-2011
Door: Jennifer Schuurmans
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
05 Oktober 2011 | Colombia, Bogotá
Hugo, Luiz en zijn vrouw en Paola. Ik ben eerst alleen naar beneden geweest om te vragen of het kon dat ze CRAN konden bezoeken. Heel toevallig waren er nog twee Nederlandse. Dus ik mocht ze rondleiden. Het was de bedoeling dat ik ze allemaal in een keer rondleidde maar dat kon niet omdat de mannen er nog niet waren. Dus heb ik eerst de twee dames rondgeleid. Ik kende ze allebei niet. Het was erg leuk om te zien hoe bijzonder het is voor bezoekers om hier te komen. De kinderen vonden het helemaal geweldig. Ik was bina klaar met de rondleiding toen de anderen ook naar binnen kwamen. Ik heb gedag gezegd tegen de twee Nederlandse.
Daarna ben ik verder gegaan met de rondleiding voor Paola en Luiz. Zij komen ook beide uit CRAN. We hebben een tijdje zitten kletsen. Het was echt heel gezellig. Ik zal eigenlijk om half twee weer terug zijn bij Felix en Ben om met hun te gaan lunchen. Dit ging wat anders dan verwacht. We waren vrij lang bij CRAN gebleven en toen we weggingen, vroegen ze of ik mee ging om met hun te lunchen. Dat heb ik gedaan omdat het anders veel te laat werd. We zijn met zn allen naar beneden gelopen. Dit vonden ze best eng. Voor mij is het heel normaal dat de auto´s voorbij razen, dus heb er niet bijnagedacht dat het eng zou kunnen zijn. We hebben het allemaal overleefd en hebben de bus gepakt naar de McDonalds. Daar genoten van het eten en op weg naar La Candelaria. Ze vroegen of ik nog even wat wilde drinken. Ik dacht ben nou toch al te laat dus ken ik ook nog wel later komen bij Felix en Ben... Heb ze wel netjes gebeld. We hebben een bus aangehouden met Candelaria erop. Dus ik dacht deze moeten we hebben... Het was vrij vol maar het ging best. Uiteindelijk konden we allemaal zitten. We reden voorbij mijn huis en ik wist dus dat we ergens naar links moesten om bij La Candelaria te komen. Maar dat gebeurde maar niet en het gebeurde maar niet totdat we toch wel heel erg in het zuiden waren... En op een gegeven moment zegt Hugo we gaan hier uit. Dus wij hier uit. En hij zegt we zijn er. Ik begin keihard te lachen en zeg nee joh helemaal niet. We zijn echt dik in het zuiden. Nog verder dan 20 de julio. Dit is een wijk helemaal in het zuiden. Gelukkig was het nog niet donker, maar ik moet zeggen dat ik het niet prettig vond. En helemaal niet met drie mensen die er niet bekend zijn. We hebben twee taxis aangehouden. We zijn naar het hostel gereden, echt verschrikkelijk lang. En toen we er aankwamen waren we erg blij. Ik heb daar snel wat gedronken en toen ben ik weer weggegaan want ik wilde nog naar Ben en Felix toe. Dat had ik beloofd. Ik ben met de transmilenio gegaan. Ook natuurlijk weer heel druk. Ik was blij dat ik daar was. Felix en Nadia waren daar. Ze wilden even alleen zijn dus Ben en ik zijn weggegaan opzoek naar een restaurantje. Voordat we weggingen heb ik even staan springen in de kamer want ik was blij om ze eindelijk eens stroopwafels te laten proeven :-D Ze vonden ze erg lekker.
Ben en zijn naar een spaans restaurant gegaan en ein-de-lijk weer eens tapas gegeten. Man man man... Heel aardige ober (Jaime) ik zal niet over het eten beginnen haha.
Om half 11 gingen we pas weg. Maar de ober zal niks aan ons gevraagd hebben of we misschien weg wilden gaan... Daar wachten ze net zolang totdat je zelf vertrekt. Beneden hadden ze alles al opgeruimd. We voelden ons een beetje bezwaard omdat we zolang daar hebben gezeten... De weg terug zag ik een man iets uit een vuilniszak halen en dat wilde die opeten. Nou alle tapas kwam bijna weer naar boven... Getver!!
We hebben in de avond nog wat muziek geluisterd.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley