08-12-2011

Vandaag was het een feestdag dus ik hoefde niet te werken. Maar Cristina had mij en Marleen gevraagd of we wilden helpen om bandjes uit te delen. Dat begrepen wij eruit en ergens bij een evenement. Ik had natuurlijk ja gezegd en Marleen ook. We hadden afgesproken bij de transmi. En we zijn naar Calle 100 gegaan. We waren ruim op tijd, dus we hebben nog even wat gedronken een broodje gegeten. En er kwamen steeds mensen naast ons zitten omdat het zo druk was. Op een gegeven moment vroeg een meisje aan ons of ze er bijmochten zitten. Ik keek er denk ik een beetje raar aan maar dat was meer omdat ik niet verstond wat ze zei. Maar zij en een paar anderen waren verkleed en hadden schmink op hun gezicht. Dus ze dacht dat ik daarom zo gek keek. Het theater was gelukkig makkelijk te vinden. We hadden om 11 uur afgesproken met Cristina. Ze was erg blij dat we er waren. Ook Gonzalo en zijn vrouw en kinderen waren aanwezig. Na een tijdje gekletst te hebben heeft Cristina uitgelegd wat we precies moesten doen. Dit moesten we zeggen:
Buenos dias, bienvenidos, somos de la fundación CRAN y tenemos un regalo.
Vertaling:
Goedendag, welkom, wij zijn van CRAN en wij hebben een cadeau.
Dat waren de armbandjes dus. Marleen deelde informatie uit en ik deed de armbandjes. Dit was wel leuk om te doen. Nadat iedereen binnen was en ook in de zaal was mochten wij ook naar binnen. We hebben daar staan wachten totdat iedereen binnen was en daarna zijn we ook gaan zitten. Ik zat net en toen kwamen die mensen binnen die naast ons kwamen zitten. En ze gingen zo langs het publiek en speelden een beetje met het publiek. Bij mij was er een jongen die ineens zo aan mn haar rook. Ik schrok me rot. Het was wel grappig. Ik heb echt supergenoten van de voorstelling. Ik begreep niet echt precies waar het overging maar het dansen was heel mooi. Echt bijzonder dat ik dit mocht meemaken. Ik kreeg ook weer de gevoelens terug toen ik showballet deed. Ik dacht oh ik wil ook weer op het podium staan.
Nadat de voorstelling klaar was zijn Cristina Marleen en ik zijn naar buiten gegaan Gonzalo kwam ook om ons te bedanken. We hebben onze tassen en jassen gepakt. En toen naar de zijkant van het gebouw en Gonzalo zorgde ervoor dat we een bedanktasje kregen net zoals iedereen. Dat was echt heel lief. Nogmaals bedankt. Ik was al eerder op het idee gekomen om voor Gonzalo Nederlands te koken maar nu mag Marleen ook komen dus gaan we samen voor hem en zijn gezin koken.
Wij werden ook bedankt door de organisatie van het theater. We hebben nog even Cristina geholpen om wat dozen in haar auto te zetten met de zakjes (gevuld met broodjes, chips en drinken). Gedag gezegd en naar Pan pa´ya gegaan. Daar hebben we samen pizza gegeten en nog even gekletst en toen naar huis. Ik ben nog even langs de Exito gegaan om een cadeautje te kopen voor mijn familie. En ook een speciaal cadeautje voor Alejandro omdat hij geslaagd is voor zijn opleiding tot politieagent. Gespecialiseerd nog wel. Ik heb een hartje (bruin) gekocht voor aan de kerstboom, en een glaasje waar ik denk dat je ook een kaarsje in kan zetten, het was heel schattig. In de kleur groen. Toen verder naar huis gelopen en onderweg nog een knuffeltje voor hem gekocht.
Eindelijk thuis gekomen was ik erg moe. Ik heb Marlen en Luis nog gesmst wanneer zij naar Villavo zouden gaan. Toen belde ze me op en ze zei dat ze daar al waren... Ik zo hoe bedoel je? En toen zei ze ja Alejandro is vandaag geslaagd. Ik zo echt? dat meen je niet. Jammer genoeg wel. Dus ik heb zijn grote dag gemist! Heel heel jammer. Dus ze vroeg of ik alsnog zou komen. Ik zo ja natuurlijk kom ik.
Ik ging op tijd naar bed.
xxx