16-01-2012

Het is maandag dus officeel ben ik deze dag vrij maar ik ben toch naar CRAN gegaan omdat me dat is gevraagd.
Er zouden vandaag vrijwilligers komen en ik en Marleen zouden ze moeten begeleiden. Dit hebben we ook gedaan en het was best leuk om te doen. In de ochtend kregen ze een presentatie van Gonzalo en Alvaro over hoe CRAN in elkaar steekt.
Ik vind het nog knap lastig om zo´n presentatie bij te wonen in het Spaans. Mn gedachten dwalen af en toe af, het leek ook net of ik weer in een les zat van mn verpelegkundige opleiding. Ondertussen ook zitten kletsen met Marleen en grapjes gemaakt om het even net iets leuker te maken hihi.
Daarna hebben we een rondleiding aan hun gegeven in mn beste Spaans... Ach ze begrepen het wel. In de middag geluncht en daarna hebben ze met de kids gespeeld. Ik was tijdens hun speeluurtje naar een psycholoog gegaan en heb ik even met haar zitten kletsen over de kids en over mijn historie ;) er waren twee broertjes die te horen hebben gekregen dat ze voor adoptie gaan, die gezichtjes, heel blij en gelukkig. Daar word ik nou echt ontroerd door. Schattig om te zien. Er gaat natuurlijk een heel proces aan vooraf maar CRAN vraagt de adoptie ouders of ze een fotoboek willen maken van de familie. En als ik dan een fotoboek mag inkijken word ik blij en gelukkig voor die kinderen.
Ik ben daarna naar de vrijwilligers gegaan en even gekeken hoe het met ze was. Het ging allemaal goed en we kregen een refrigerio (een tussendoortje) cake en een sapje. Echt lief. Deze vrijwilligers komen uit verschillende landen en doen mee aan een project. Echt leuk om verschillende nationaliteiten bij elkaar te zien.
Ik ben met Patricia meegereden, het regende niet normaal zo hard. De stoeprand is hier opgehoogd, hoger dan in Nederland. En je zag de stoep gewoon niet meer op sommige plekken. Zo hard regende het. Ik dacht ben ik even blij dat ik mee kan rijden. Ik mocht even bij haar naar binnen om te wachten zodat ik een bus kon pakken als het wat droger was. Ze heeft me haar appartementje laten zien. Dat doen ze hier altijd. Echt grappig. Een bus gepakt en toen naar huis. Ik moet zeggen dat het nu wel iets minder als mijn thuis voelt. Omdat van het weekend de deur van Nubia op slot zat. Dit omdat Marleen bleef slapen. Ik had een paar nachten daarvoor iemand anders laten slapen zonder dat zij het wist en daar was ze niet van gediend. Dus nu had ze dus de deur op slot gedaan. Echt heel jammer. En ze wil ook dat alles perfect schoon is. Dus ja het is niet meer zo fijn want ik ga nu op alles letten of het allemaal wel pikobello is... Daar heb ik geen zin in. Dus ga het morgen met haar bespreken van waarom ze die deur op slot heeft gedaan... Vanmorgen werd ik wakker door gestommel want ze kreeg dus haar slaapkamerdeur niet meer open... Echt vreemd.
En ik had het gasstel schoongemaakt en het eerste wat ze zei is waarom heb je er geen aluminiumfolie opgedaan want nu wordt het vies... Ik dacht hallo als je gewoon even kijkt... Maar goed ik heb me zitten bedenken of ik weg moet gaan of nog even moet aankijken... Want ik zou eventueel bij een collega terecht kunnen...
Ik heb de verhalen weer even zitten typen en het is alweer 23.30 uur. Te laat aaaa nog maar 6 uurtjes te slapen...
xxx