06-07-2011
Door: jenniferschuurmans
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
08 Juli 2011 | Colombia, Bogotá
Mijn tweede dag werken. Ik voelde me niet meer zo gespannen als gisteren. Maar toch nog wel een beetje over de bus want straks moet ik het zelf gaan doen. Juan Manuel en ik gingen rond half 7 van huis, was wel te laat want het was al druk op de avenida boyaca. We hadden vrij snel een bus. Maar was super druk en moesten staan. Was niet zo prettig. De hele bus zat en stond vol maar we liepen toch naar achter omdat daar wat meer ruimte is. Gelukkig was dit zo. En uiteindelijk kon ik gaan zitten. Juan manuel zei dat ik goed moest onthouden hoe we reden. Hij zei dat ik de grote brug in de gaten moet houden en vanaf dat punt bij de tweede stoplicht uitstappen. Dat moet te doen zijn dacht ik zo. We hadden op de calle 138 een taxi gepakt naar cran. En juan Manuel ging weer terug met dezelfde taxi. Bij cran heb ik een leuke dag gehad, maar as wel heel anders dan gisteren. Deze mevrouw liet mij namelijk heel vaak alleen met de kinderen. Ze liep gewoon weg, soms zei ze dat ze even wat ging doen. Maar bleef vrij lang. Daar zat ik dan met 20 gillende huilende kinderen. Dat was echt niet te hanteren. Er waren ook twee mannen aan het klussen in het huisje en natuurlijk is dat heel interessant. Dus gingen kijken en en doen. Maar bij die mevrouw waren ze ook heel vervelend. We hebben een film zitten kijken en nog zitten kleuren. En ik ben op een gegeven moment tussen de kinderen gaan zitten hangen en liggen. Ik dacht misschien helpt het wel. Niet echt maar ze vonden het wel leuk. Heb met ze zitten spelen. Was wel grappig. Met het eten was het weer een verschrikking. Een meisje wilde niet eten en anderen zitten te huilen of te gillen. Maar er zijn natuurlijk ook lieve kinderen bij. Gelukkig maar haha. In de middag hebben we nog even buiten gespeeld maar gisteren was het koud en zijn snel weer naar binnen gegaan. Rond half 5 vertrok ik en Nelson en twee andere dames gingen mee. Gonzalo bracht ons naar beneden. Naar de avenida Boyaca. Nelson reed met mij mee naar het punt waar ik uit moest stappen. Hij woont zelf in la calendaria, is nogal een stukje bij mij vandaan maar gelukkig vond ie t niet erg. In de avond toen ik thuis kwam was zo rond 7 uur was ik erg moe. Heerlijk gegeten. Een warm broodje met kaas en ham en mayonaise. En natuurlijk met koffie. We hebben niet meer zoveel gedaan. Ik heb lekker op m'n kamer gezeten en ging om half 12 slapen. Had nog even het nieuws bekeken.