09-10-2011

Het plan was om vroeg op te staan en naar Villavicencio te gaan... Niet gelukt want de mannen waren te brak om te gaan... The German (zo noemen we hem omdat ie uit Duitsland komt) was gisteren ook van de partij maar niet meegeweest naar de Amazonas, zou ons meenemen naar Villavicencio omdat hij daar woont. Het was een mooi ritje. Alleen jammer dat hij bijna, ik zeg bijna, twee honden heeft aangereden. Gelukkig net niet. Maar ik schrok me kapot want ik zag die lieve schattige koppies en dacht neeeeee!!! Maar gelukkig was het niet zo. Onderweg hebben we nog wat gegeten. Ik had Tamal, zo heerlijk!!
Alleen de sinaasappelsap was zuur, echt zuurder kan gewoon niet. Ik heb het wel netjes op gedronken.
Aangekomen in Villavicencio hebben we Miller gebeld. Na enige tijd wachten zag ik hem aan de andere kant van de weg. Ik wilde eigenlijk oversteken maar toch maar niet gedaan, veel te veel auto´s. Hij was degene die overstak en eindelijk kon ik hem weer een knuffel geven! Na 1 jaar. Dat moment was echt heel fijn! Ik was wel zenuwachtig van te voren. We hebben met zn allen even wat gedronken en daarna zijn Ben en Felix meegegaan met de German. Miller en ik zijn naar zijn huis gegaan waar ik Marcela en Dana Sofia ontmoette. HEt was heel fijn om ze weer te zien. Ze zijn zo lief. Ook heb ik een vriendin van ze ontmoet.
Ze wonen in een wijk met alleen maar poltieagenten. Dus heel erg veilig. Nadat de vriendin weg was gegaan heeft Marcela lunch staan koken, ik heb er bij gezeten en we hebben samen zitten kletsen over van alles en nog wat. Heel gezellig. Voordat we gingen eten hebben we samen gebeden. Dat was wel mooi. Miller vertelde, en ik heb geen idee waar hij het over had maar het voelde goed. Daarna hebben we wat foto´s zitten kijken, erg grappig. We zijn naar de Mirador gegaan, dit is een uitkijkpunt, net zoiets als de Monseratte. Ja kan heel Villavicencio zien liggen. En ik had verteld dat Nederland heel klein was. En marcela vroeg aan mij of het zo klein was als Villavicencio. Ik heb er hard om moeten lachen. Echt grappig. We hebben heel wat foto´s gemaakt. Daarna hebben we de German gebeld om weer te meeten zodat we terug konden naar Bogotá. Ik had aan Miller gevraagd of het mogelijk was om Alejandro nog te zien. Ik begreep het niet zo goed en dacht dat het antwoord nee was, dus was best wel teleurgesteld en had nog hoop. We reden op een drukke weg en op eens zag ik dat we Alejandro voorbij reden, mijn geluk kon niet op. Ik was zo blij! Allebei mijn broers gezien. Echt supergaaf. We hebben met hem nog staan praten, en ze hadden veel lol. Mijn beide broers zitten bij de politie, ik ben erg trots op ze!!
We hebben gedag gezegd. En op weggegaan naar de German. We konden het alleen niet vinden ;) dus de German kwam naar ons, en het bleek niet heel ver weg te zijn. Ik ga zeker nog een keer terug en dan voor meer dagen. Het is zo fijn bij ze. We zijn weer terug gegaan naar Bogotá en ik heb de German bedankt voor alles.